Мо метавонем на танҳо рангҳои дар расм нишондодашударо иҷро кунем, балки инчунин палитраҳои рангҳоро дошта бошем, то шумо аз онҳо интихоб кунед, то эҳтиёҷоти рангии худро қонеъ созед.
Ин тахтаи серкор на танҳо ба кӯдакон барои азхуд кардани малакаҳои ибтидоии ҳаёт, аз қабили тугмазанӣ ва бастани пойафзол кӯмак мекунад, балки эҷодкорӣ ва тасаввуроти онҳоро низ тарбия мекунад. Бо бозиҳои омӯзиши алифбо ва рақамҳо, кӯдакон метавонанд ҳангоми фароғат шинохти ҳарфҳо ва рақамҳоро машқ кунанд. Тахтаи банд паймон ва сабук буда, онро барои саёҳат ва вақтхушӣ дар роҳ комил месозад. Новобаста аз он ки шумо ба саёҳат меравед, ба аёдати оила меравед ё танҳо барои банд кардани вақти кӯдаки худ ба кори ором ниёз доред, ин тахтаи банд Монтессори интихоби беҳтарин аст.
1. Non-заҳролуд ва бӯй;
нарм ва пойдор, харошидан дар рӯи ашё осон нест;
барои сарфаи фазо кат кардан ва нигоҳ доштан мумкин аст;
барои пиронсолон, кӯдакон ва ҳайвоноти хонагӣ бехатар аст.
2.Шӯстан ва зуд рангшаванда
Ҳангоми ифлос буданаш бевосита бо оби хунук даст шустан низ хеле қулай аст.
Пас аз шустан, шумо метавонед онро паҳн кунед ва хушк кунед.
Он мисли тоза ва нав бе пажмурда менамояд.